runy

Powinniśmy być jak kruki
Niosąc pamięć o dawnych dniach
By nie uległa zapomnieniu

Powinniśmy być jak kruki
Niosąc wiedzę w naszych dziobach
By mogła zostać przekazana potomnym

Ci, którzy kruka widzą
Powinni się cieszyć
Albowiem nadal są żywi

Ci, którzy go nie ujrzą
I tak nic nie zrozumieją
Albowiem są już martwi

Żywym kruk przekaże swą wiedzę,
Pamięć i mądrość

Martwymi się pożywi,
By siłę mieć do dalszego lotu.

Nieco historii i mitologii

Pierwszą i najczęściej przytaczaną informacją związaną z "wróżeniem" z pomocą Run, jest fragment opisu Germanii, autorstwa Tacyta:

"...Auspicia sortesque, ut qui maxime, observant. Sortium consuetudo simplex: virgam, frugiferae arbori decisam, in surculos amputant, eosque, notis quibusdam discretos, super candidam vestem temere ac fortuito spargunt: mox, si publice consuletur, sacerdos civitatis, sin privatim, ipse paterfamiliae, precatus deos coelumque suspiciens, ter singulos tollit, sublatos secundum impressam ante notam interpretatur...."

Tyr, znany ze swej mądrości i waleczności, prawdopodobnie początkowo pełnił funkcję naczelną wśród Asów, przyznając zwycięstwa. Uznaje się iż jego imię pochodzi od Proto-Indo-Europejskiego *deiwos, oznaczającego po prostu bóg. Na tej podstawie, zdarza się iż tytułując wspólnie Asów i Wanów, używa się zbiorczego terminu Tiwarowie.

Odyn (Oðin) zwany również Wodenem (Wodanem) jest zwykle uważany za przywódcę Asów a po połączeniu się rodu Asów i Vanów rownież za przywódcę wszystkich Bogów panteonu germańskiego. Nie było tak jednak zawsze, mimo iż mitologia germańska takie miejsce mu przyporządkowywuje, znajdują się zarówno w tekstach historycznych (Tacyta opis germanii) jak i w sagach sugestie pozwalające na przypuszczenie iż Odyn przeszdł w istocie głęboką ewolucję jako Bóg, zarówno awansując na głównego Boga panteonu jak i uzyskując nowe cechy.

Futhark Starszy jest typem pisma północnoeuropejskiego używanego najprawdopodobniej od III w.n.e. przez plemiona germańskie.

Runy podzielone zostały na trzy Aety, po osiem znaków. Metodologicznie aety zostały zastosowane przez badaczy run prawdopodobnie dopiero w XVIIw. Znaleziska i poematy nie ukazują jednoznacznie iż podział ten jest w jakiś sposób obowiązkowy dla celów magicznych. Poniżej przedstawiam parę przykładów:

W literaturze związanej z Runami, dość często występuje w charakterze suplementu, a czasami wręcz przy opisach znaków runicznych zestawianie ich z innymi systemami magicznymi i mancyjnymi. Pisze tu o takich systemach jak Tarot (powstały w XV w.n.e.) czy też przyporządkowywanie Runom klasycznego opisu liczb z "numerologii", bądź żywiołów.

Bindruny są formami graficznymi powstałymi z połączenia ze sobą kilku znaków runicznych. Powstały w ten sposób znak może służyć jako talizman. Tak wygląda ten "przepis" w uproszczeniu, temat jednak nie jest prosty sam w sobie. Musimy mieć świadomość tego iż kreując tego typu symbol, tworzymy pewne połączenie energii znaków użytych w nim i... znaków powstałych z takiego połączenia. Problemem są owe znaki "dodatkowe", gdyż mogą one zarówno wzmocnić efekt naszego "talizmanu", jak i go osłabić a nawet - co gorsza, wygenerować efekt odmienny od oczekiwanego.