poezja

Gdy wiatr zaświszcze na jesieni,
Wtłaczając w uszy dziwne słowa
To idzie burza - mówi wiedza
Oddział Odyna rusza na łowy.
 
W czas ten pamiętać warto aby
Z domu nie ruszać bez potrzeby
Zwłaszcza gdy noc nas może zastać
By nie napytać sobie biedy.
 
Gdy kruki rano pieśń swą zaczną
Wieści od dzioba w dziób popłyną
Valfather siedząc na Hildskjalfie
Dowie się kto mu co jest winien.
 

Gdy krew Kvasira żyły tłoczą
Świat zmienia swe oblicze srogie
Historie tworzą się od nowa
Zacznijmy w końcu tę opowieść

O smokach, bestiach bohaterach
Niechaj się saga wolno przędzie
A ten co czyta ją w milczeniu
Niech nie zna co w niej dalej będzie

Ciekawość świata niech odkrywa
Niech niesie Ingwaz z jej skarbami
Wieki minione, czasy przeszłe
I pamięć o nich niezapomnianą.

Odyn (Oðin) zwany również Wodenem (Wodanem) jest zwykle uważany za przywódcę Asów a po połączeniu się rodu Asów i Vanów rownież za przywódcę wszystkich Bogów panteonu germańskiego. Nie było tak jednak zawsze, mimo iż mitologia germańska takie miejsce mu przyporządkowywuje, znajdują się zarówno w tekstach historycznych (Tacyta opis germanii) jak i w sagach sugestie pozwalające na przypuszczenie iż Odyn przeszdł w istocie głęboką ewolucję jako Bóg, zarówno awansując na głównego Boga panteonu jak i uzyskując nowe cechy.

Tych dziewięć jest przeciwko, dziewięciu truciznom.

Robak nadpełznął, nie raniąc nikogo.

Wtedy Odyn wziął dziewięć gałązek zwycięstwa

Uderzył żmiję tak iż na dziewięć części się rozpadła.

Jabłko i trucizna dały mu pewność

że nigdy nie zamieszka w jego domu.

Trybula i Koper, bardzo mocne oba,

te zioła stworzył, mądry Pan i Władca

święte w miejscu gdzie wisiał

utrwalił je i rozesłał do siedmiu światów,

Subscribe to RSS - poezja