poezja
Gdy wiatr zaświszcze na jesieni,
Wtłaczając w uszy dziwne słowa
To idzie burza - mówi wiedza
Oddział Odyna rusza na łowy.
W czas ten pamiętać warto aby
Z domu nie ruszać bez potrzeby
Zwłaszcza gdy noc nas może zastać
By nie napytać sobie biedy.
Gdy kruki rano pieśń swą zaczną
Wieści od dzioba w dziób popłyną
Valfather siedząc na Hildskjalfie
Dowie się kto mu co jest winien.
Prolog
Gdy krew Kvasira żyły tłoczą
Świat zmienia swe oblicze srogie
Historie tworzą się od nowa
Zacznijmy w końcu tę opowieść
O smokach, bestiach bohaterach
Niechaj się saga wolno przędzie
A ten co czyta ją w milczeniu
Niech nie zna co w niej dalej będzie
Ciekawość świata niech odkrywa
Niech niesie Ingwaz z jej skarbami
Wieki minione, czasy przeszłe
I pamięć o nich niezapomnianą.
Odyn
Odyn (Oðin) zwany również Wodenem (Wodanem) jest zwykle uważany za przywódcę Asów a po połączeniu się rodu Asów i Vanów rownież za przywódcę wszystkich Bogów panteonu germańskiego. Nie było tak jednak zawsze, mimo iż mitologia germańska takie miejsce mu przyporządkowywuje, znajdują się zarówno w tekstach historycznych (Tacyta opis germanii) jak i w sagach sugestie pozwalające na przypuszczenie iż Odyn przeszdł w istocie głęboką ewolucję jako Bóg, zarówno awansując na głównego Boga panteonu jak i uzyskując nowe cechy.
Dziewięć gałązek Odyna
Tych dziewięć jest przeciwko, dziewięciu truciznom.
Robak nadpełznął, nie raniąc nikogo.
Wtedy Odyn wziął dziewięć gałązek zwycięstwa
Uderzył żmiję tak iż na dziewięć części się rozpadła.
Jabłko i trucizna dały mu pewność
że nigdy nie zamieszka w jego domu.
Trybula i Koper, bardzo mocne oba,
te zioła stworzył, mądry Pan i Władca
święte w miejscu gdzie wisiał
utrwalił je i rozesłał do siedmiu światów,